Uzależnienie od hazardu: brutalna prawda, której nie chcesz znać

Hazard to nie tylko emocje, ryzyko i dreszcz adrenaliny – to także mroczna strona codzienności, o której społeczeństwo woli milczeć. Uzależnienie od hazardu nie zna granic wiekowych, społecznych ani finansowych. Statystyki są bezlitosne: według najnowszych raportów, liczba osób uzależnionych w Polsce znów osiąga rekordowe poziomy, a ponad 6 milionów Polaków doświadcza negatywnych skutków hazardu w rodzinie. Jednak prawda o uzależnieniu to nie tylko suche dane. To dramaty rozgrywane za zamkniętymi drzwiami mieszkań, rozbite rodziny, ukryte długi i codzienna walka z samym sobą. W niniejszym artykule rozbieramy hazard na czynniki pierwsze: zdemaskujemy mechanizmy uzależnienia, przyjrzymy się realnym historiom oraz praktycznym sposobom wyjścia z nałogu. Jeśli masz odwagę spojrzeć w lustro i zobaczyć, jak łatwo przekroczyć cienką granicę między zabawą a destrukcją – czytaj dalej.

Hazard w Polsce: jak zaczyna się uzależnienie, zanim je zauważysz

Skradzione chwile: pierwszy kontakt z hazardem

Czy pierwszy kontakt z hazardem to zawsze świadoma decyzja? Nie – w większości przypadków zaczyna się niewinnie. W Polsce typowy "start" to zdrapka na stacji benzynowej, zakład u bukmachera przed meczem reprezentacji, a coraz częściej – błyskawiczna rejestracja w aplikacji kasynowej. Według badania CBOS/KCPU 2024, aż 31,7% Polaków powyżej 15. roku życia regularnie gra w gry hazardowe, z czego młodzi mężczyźni (18–24 lata), mieszkańcy miast i osoby w trudniejszej sytuacji materialnej są najbardziej narażeni na wpadnięcie w sidła uzależnienia (CBOS/KCPU, 2024).

To, co zaczyna się od "niewinnej gry w totka", szybko zmienia się w regularne granie. Z każdym kolejnym impulsem stawka rośnie – nie tylko finansowa, ale też emocjonalna. Drobne wygrane dają złudzenie kontroli, a pierwsza poważna strata zostaje przez gracza zracjonalizowana jako wypadek przy pracy. W międzyczasie rośnie akceptacja społeczna hazardu, który w polskiej kulturze coraz częściej jest przedstawiany jako rozrywka, sposób na odreagowanie stresu czy integrację ze znajomymi.

"Wszystko zaczęło się od niewinnej gry w totka". — Bartek, ilustracyjna historia oparta na badaniach CBOS/KCPU 2024

Hazard dyskretnie przenika kolejne aspekty życia. Niewinne zakłady sportowe podczas imprezy, partyjka pokera w domowym zaciszu, szybkie "kręcenie" na automacie w przerwie od pracy – to wszystko elementy normalizujące ryzykowne zachowania. Przestaje się mówić o stratach, a zaczyna o "pechowych seriach". Stopniowo hazard staje się nieodłącznym elementem codzienności, a dostrzeżenie problemu staje się coraz trudniejsze.

Dlaczego hazard uzależnia szybciej niż myślisz

Neurobiologia hazardu jest bezlitosna – każda kolejna gra uruchamia w mózgu kaskadę nagród i wyrzutów dopaminy, podobnych do tych, które pojawiają się podczas brania substancji psychoaktywnych. Efekt? Chęć powtarzania "emocjonujących chwil" staje się silniejsza niż racjonalna ocena ryzyka. Według raportu CBOS/KCPU, 2024, średni czas od pierwszego zakładu do pojawienia się problemów to zaledwie kilka miesięcy – szybciej niż większość innych uzależnień behawioralnych.

Tabela 1: Typowa ścieżka rozwoju uzależnienia od hazardu w Polsce. Źródło: Opracowanie własne na podstawie CBOS/KCPU, 2024

Rozwój technologii tylko przyspiesza ten proces. Platformy online i mobilne oferują ciągły dostęp do gier, natychmiastowe nagrody i bonusy za rejestrację. To "nagroda od ręki" i złudzenie szybkiego zysku sprawia, że coraz więcej osób zatraca się w hazardzie. Jak pokazuje raport stopuzaleznieniom.pl, 2024, liczba uzależnień wzrosła do poziomu notowanego ostatnio przed pandemią.

"Dostałam bonus, kliknęłam – i przepadłam". — Anna, na podstawie badań Medjol.pl, 2024

Wirtualna rzeczywistość, błyskawiczne płatności, anonimowość gry – wszystko to skraca dystans do uzależnienia. Decyzje podejmowane są impulsywnie, a platformy hazardowe wykorzystują algorytmy do personalizowania ofert, podkręcając mechanizmy uzależniające.

Czarna dziura portfela: finansowe i społeczne skutki uzależnienia

Ukryte koszty, których nie uwzględnia się w reklamach

Hazard to nie tylko przegrane pieniądze – to lawina ukrytych kosztów, których nie pokazują nawet najbardziej szczere reklamy kasyn. Według SureBety.pl, 2024, aż 6 milionów Polaków doświadcza skutków finansowych hazardu w rodzinie. Straty idą w tysiące złotych miesięcznie, a niektórzy hazardziści zaciągają kredyty, sprzedają majątek lub popadają w spiralę długów.

Tabela 2: Przeciętne straty finansowe hazardzistów w Polsce według wieku. Źródło: Opracowanie własne na podstawie CBOS/KCPU, 2024 i SureBety.pl, 2024

To nie tylko pieniądze. Hazardziści często tracą pracę, wypadają z życia towarzyskiego, a ich rodziny rozpadają się pod ciężarem długów i kłamstw. Koszty społeczne są ogromne: depresja, stany lękowe, przemoc domowa, wzrost przestępczości i obciążenie systemu opieki zdrowotnej (Profilaktyka-problemowa.pl, 2023).

Nieoczywiste skutki hazardu to również:

• Zerwane relacje rodzinne i przyjacielskie; bliscy nie rozumieją, dlaczego gracz tak łatwo ryzykuje wszystko.
• Utrata wiarygodności zawodowej – hazardziści tracą zaufanie pracodawców i współpracowników.
• Przewlekły stres, który prowadzi do zaburzeń psychosomatycznych (bezsenność, bóle głowy, choroby serca).
• Izolacja społeczna – osoba uzależniona zamyka się w sobie, przestaje uczestniczyć w życiu społecznym.
• Zwiększone ryzyko popadnięcia w inne uzależnienia (alkohol, leki uspokajające).
• Wzrost przestępczości – kradzieże, oszustwa, wyłudzenia na pokrycie długów hazardowych.
• Trudności w dostępie do kredytów i usług finansowych (negatywna historia w BIK).

Czy można funkcjonować jako 'ukryty' hazardzista?

Mit "funkcjonalnego hazardzisty" jest jedną z największych pułapek – wielu graczy przez lata skutecznie ukrywa swoje uzależnienie przed otoczeniem. Przykład? Menedżer korporacji, który obstawia zakłady sportowe w przerwach między spotkaniami, czy właściciel firmy, grający online nocami, gdy rodzina śpi. Jednak w rzeczywistości "podwójne życie" generuje kolosalny stres i systematycznie prowadzi do upadku każdego aspektu życia.

Objawy są subtelne: zmęczenie, rozkojarzenie, częste "nieplanowane" wyjścia, kłopoty z koncentracją. Nawet osoby odnoszące sukcesy zawodowe bywają ofiarami hazardu – status materialny nie chroni przed destrukcją, a wręcz pozwala dłużej ukrywać rosnące kłopoty. Według badań CBOS/KCPU, 2024, większość uzależnionych przyznaje się do problemu dopiero wtedy, gdy straty finansowe i emocjonalne stają się nie do zatuszowania.

Kluczem jest tutaj tajemnica i wstyd – w polskiej kulturze przyznanie się do uzależnienia bywa odbierane jako osobista porażka, a nie jako choroba wymagająca wsparcia. To prowadzi do jeszcze większego zamknięcia i wydłuża czas potrzebny na podjęcie leczenia.

Mitologia hazardu: prawdy, półprawdy i niebezpieczne kłamstwa

5 najczęstszych mitów o uzależnieniu od hazardu

Hazard obrósł w polskim społeczeństwie mitami, które skutecznie utrudniają identyfikację i leczenie problemu. Oto najbardziej szkodliwe z nich:

1. "Hazard to tylko zabawa, nie można się od niego uzależnić" – mit obalony przez setki badań klinicznych i statystyki CBOS.
2. "Tylko słabi ludzie uzależniają się od hazardu" – w rzeczywistości uzależnienie dotyka wszystkich, niezależnie od siły charakteru czy statusu materialnego.
3. "Można kontrolować granie, wystarczy silna wola" – mechanizmy neurobiologiczne sprawiają, że z czasem kontrola nad impulsem grania zanika.
4. "Jak wygram, wszystko się odmieni" – tzw. błąd hazardzisty; każda kolejna gra to większe ryzyko, a nie szansa na wygraną.
5. "Problemy z hazardem dotyczą tylko starszych mężczyzn" – statystyki pokazują, że coraz częściej uzależniają się młodzi, a liczba kobiet-hazardzistek stale rośnie (CBOS/KCPU, 2024).

Te mity utrzymują się, bo na ich istnieniu korzystają lobby hazardowe i część społeczeństwa, która woli nie dostrzegać skali problemu. Obalając je, przybliżamy się do realnego zrozumienia zagrożenia.

Psychologiczne pułapki: jak hazard manipuluje twoim mózgiem

Hazard korzysta z mechanizmów, które doskonale wykorzystują słabości ludzkiego mózgu. Zmienność nagród, efekt "prawie wygranej", szybkie tempo gry – to wszystko powoduje, że emocje biorą górę nad logiką. Każda przegrana jest tłumaczona jako "bliska zwycięstwa", co podsyca kompulsywność i prowadzi do tzw. "gonienia strat".

Twórcy gier i reklam hazardowych doskonale wiedzą, jak wykorzystywać te pułapki. Projektują gry tak, by wywoływały silne emocje, a kampanie marketingowe budują iluzje szybkiego zysku. Według analiz psyche-poradniaonline.pl, 2024, mechanizmy te napędzają nałóg skuteczniej niż większość ludzi jest sobie w stanie uświadomić.

Nowe technologie, stare demony: hazard online i mobilny

Hazard w twojej kieszeni: jak aplikacje zmieniają zasady gry

Era mobilna sprawiła, że hazard jest dosłownie na wyciągnięcie ręki – 24 godziny na dobę, 7 dni w tygodniu. W Polsce obserwuje się dynamiczny wzrost rynku gier online, a aplikacje bukmacherskie czy kasyna mobilne stają się coraz popularniejsze. Według KCPU, 2024, aż 70% młodych graczy korzysta z urządzeń mobilnych do obstawiania zakładów.

Tabela 3: Porównanie regulacji hazardu w Polsce. Źródło: Opracowanie własne na podstawie KCPU, 2024

To właśnie łatwość dostępu sprawia, że mobilny hazard jest bardziej uzależniający. Gracze mogą obstawiać zakłady w dowolnej chwili – w pracy, w domu, podczas jazdy autobusem. Przykłady z polskich miast pokazują, że coraz więcej osób traci kontrolę nad grą właśnie przez aplikacje, które nie mają skutecznych zabezpieczeń chroniących przed uzależnieniem.

Rola AI i algorytmów w napędzaniu uzależnienia

Algorytmy sztucznej inteligencji są dziś wykorzystywane przez platformy hazardowe do maksymalnego wydłużenia czasu gry i personalizacji ofert. W praktyce oznacza to, że bonusy, darmowe zakłady czy powiadomienia push są idealnie dopasowane do indywidualnych słabości i historii gracza. Dochodzi do sytuacji, w której hazardziści otrzymują "oferty nie do odrzucenia" dokładnie wtedy, gdy są najbardziej podatni emocjonalnie.

Przykładem są przypadki tzw. "bonus abuse" – gracz dostaje kilkanaście ofert jednego dnia, każda personalizowana na podstawie jego wcześniejszych zachowań. Platformy tworzą szczegółowe profile użytkowników, analizując ich reakcje i przewidując momenty największej podatności na stratę.

Coraz więcej mówi się też o etyce – czy firmy hazardowe powinny wykorzystywać AI wyłącznie do zwiększania zysków, czy raczej do ochrony użytkowników przed uzależnieniem? Eksperci zwracają uwagę, że brak realnych regulacji w tym obszarze ułatwia manipulacje i utrudnia walkę z nałogiem.

"Technologia wie o mnie więcej niż rodzina". — Marek, ilustracyjna wypowiedź oparta na analizach KCPU, 2024

Diagnoza i pierwsze kroki: jak rozpoznać uzależnienie od hazardu

Objawy, które ignorujesz: lista czerwonych flag

Uzależnienie od hazardu rzadko objawia się od razu – to proces, który może trwać miesiącami lub latami. Pierwsze symptomy często są subtelne i łatwo je zignorować. Do najważniejszych należą:

• Ciągła myśl o grze i planowaniu kolejnych zakładów
• Kłamstwa na temat częstotliwości grania i wydanych pieniędzy
• Pożyczanie pieniędzy lub zaciąganie kredytów pod pretekstem innych wydatków
• Uczucie niepokoju lub drażliwości w razie niemożności zagrania
• Utrata zainteresowania dawnymi hobby oraz relacjami
• Niewywiązywanie się z obowiązków zawodowych czy rodzinnych
• Obiecywanie sobie "ostatniej gry", które nigdy nie zostaje dotrzymane
• Gonienie strat – próby odzyskania przegranych pieniędzy
• Wzrost tolerancji – coraz większe stawki i ryzyko
• Pogarszający się stan zdrowia psychicznego (depresja, lęk, bezsenność)

Problem z samoświadomością polega na tym, że większość osób wypiera swoje objawy lub znajduje racjonalizacje ("gram dla rozrywki", "wszyscy grają, ja mam kontrolę"). Mechanizmy wyparcia i zaprzeczenia skutecznie opóźniają moment szukania pomocy.

Samodiagnoza: czy jesteś zagrożony?

Uczciwa ocena własnej sytuacji to pierwszy krok do zmiany. Oto 7-stopniowy test samooceny:

1. Czy często myślisz o hazardzie, nawet podczas pracy lub spotkań z bliskimi?
2. Czy wydałeś(-aś) na gry więcej, niż planowałeś(-aś)?
3. Czy próbujesz ukryć swoje granie przed rodziną lub znajomymi?
4. Czy zdarzało Ci się pożyczać pieniądze na hazard?
5. Czy Twoje relacje ucierpiały przez granie?
6. Czy odczuwasz stres, niepokój lub rozdrażnienie, gdy nie możesz zagrać?
7. Czy miałeś(-aś) powtarzające się próby ograniczenia lub przerwania grania, które zakończyły się niepowodzeniem?

Jeśli na dwa lub więcej pytań odpowiedziałeś(-aś) twierdząco, istnieje realne ryzyko problemu. Co dalej? Przede wszystkim nie warto udawać, że problem zniknie sam – pierwszym krokiem jest przyznanie, że nie panujesz nad swoim graniem i szukanie wsparcia: wśród bliskich, specjalistów lub w serwisach takich jak psycholog.ai.

Leczenie i wsparcie: co naprawdę działa (a co nie)?

Tradycyjne terapie vs. nowoczesne rozwiązania

Terapia uzależnienia od hazardu to proces, który wymaga cierpliwości, konsekwencji i wsparcia. Najczęściej stosuje się terapię poznawczo-behawioralną (CBT), terapię grupową oraz farmakoterapię w przypadku współistniejących zaburzeń psychicznych. Popularne są także grupy wsparcia, takie jak Anonimowi Hazardziści.

Tabela 4: Porównanie skuteczności popularnych metod leczenia hazardu. Źródło: Opracowanie własne na podstawie CBOS/KCPU, 2024 oraz analiz branżowych.

Sporo mitów dotyczy tzw. "szybkich rozwiązań" – cudownych tabletek, terapii jednodniowych czy hipnozy online. Nie ma drogi na skróty, a efektywność leczenia zależy od regularności i zaangażowania.

Nowe narzędzia: AI, aplikacje i wsparcie cyfrowe

Rozwój technologii otworzył nowe możliwości walki z uzależnieniem. Platformy cyfrowe, oparte na AI, oferują spersonalizowane ćwiczenia, automatyczne monitorowanie postępów oraz natychmiastowe wsparcie – bez oczekiwania na wizytę u terapeuty. Narzędzia takie jak psycholog.ai pomagają utrzymać motywację, uczą technik mindfulness i pozwalają szybko reagować na kryzysowe sytuacje.

Zalety rozwiązań cyfrowych to dostępność 24/7, dyskrecja i możliwość integracji z tradycyjną terapią. Wadą może być brak bezpośredniego kontaktu z człowiekiem oraz ryzyko utraty motywacji przy braku zewnętrznej kontroli. Najlepsze rezultaty osiąga się, łącząc nowoczesne narzędzia z regularnymi spotkaniami grup wsparcia lub specjalistami.

Życie po hazardzie: jak wygląda powrót do kontroli

Realne historie: upadek i odbudowa

Bartek, 32 lata, przez pięć lat ukrywał swoje uzależnienie przed rodziną. Zaczęło się od zakładów sportowych w liceum, potem przyszły automaty i kasyna online. Stracił pracę, popadł w długi i dopiero pomoc grupy wsparcia pozwoliła mu przerwać spiralę strat. Jego droga do trzeźwości to seria bolesnych decyzji: zerwanie kontaktu z dawnymi "kolegami od gry", oddanie kart kredytowych rodzinie, codzienna kontrola wydatków.

Anna próbowała walczyć z hazardem sama, ale po pół roku abstynencji wróciła do gry podczas rodzinnego kryzysu. Tym razem jednak poszukała wsparcia w psycholog.ai, gdzie codzienne ćwiczenia mindfulness i kontakt z innymi użytkownikami pomogły jej utrzymać się na powierzchni.

Najważniejsze momenty przełomowe to przyznanie się przed sobą do problemu, wsparcie bliskich i konsekwencja w przestrzeganiu ograniczeń. Odbudowa zaczyna się od małych kroków – zdrowych nawyków, nowych pasji, pracy nad relacjami.

"Najtrudniejsze było przyznać się przed sobą". — Bartek, historia oparta na przykładach z CBOS/KCPU, 2024

Codzienne strategie: jak nie wrócić do nałogu

Powrót do kontroli nad życiem po uzależnieniu od hazardu to codzienna praca. Oto 8 sprawdzonych strategii:

• Twórz jasne limity wydatków i pilnuj ich każdego dnia.
• Unikaj miejsc, aplikacji i osób kojarzonych z hazardem – środowisko ma ogromne znaczenie.
• Zastąp dawną rutynę nowymi nawykami: sportem, nauką, wolontariatem.
• Ucz się rozpoznawać emocje, które wywołują potrzebę gry – zapisuj je w dzienniku.
• Korzystaj z grup wsparcia i narzędzi cyfrowych, np. psycholog.ai.
• Świętuj nawet drobne sukcesy – motywacja rośnie wraz z pozytywnym feedbackiem.
• Bądź szczery ze sobą i bliskimi – regularnie dziel się postępami i trudnościami.
• Gdy pojawia się pokusa, sięgnij po sprawdzone techniki relaksacyjne: oddech, mindfulness, rozmowa z zaufaną osobą.

Ważną rolę pełnią sieci wsparcia – rodzina, znajomi, społeczności online. Nawet jeśli pojawi się potknięcie, nie warto się poddawać – każdy kryzys to lekcja i szansa na lepszy powrót do równowagi.

Hazard w polskich realiach: społeczne tabu i systemowe wyzwania

Dlaczego wstyd i milczenie utrudniają leczenie

Kultura milczenia wokół hazardu jest w Polsce silna jak nigdy. Uzależnienie od hazardu postrzegane jest jako wstydliwa słabość, a nie choroba, która wymaga wsparcia. Przez to osoby dotknięte problemem latami nie szukają pomocy – chowają się za fasadą "wszystko pod kontrolą".

Wstyd sprawia, że hazardziści nie korzystają z dostępnych narzędzi, a lęk przed oceną ze strony bliskich i społeczeństwa pogłębia poczucie izolacji. Na szczęście rośnie liczba inicjatyw przełamujących tabu: kampanie medialne, działania NGO czy anonimowe platformy wsparcia zaczynają zmieniać narrację.

Jak zmienia się system: prawo, edukacja, profilaktyka

Ostatnie lata przyniosły w Polsce istotne zmiany w regulacjach hazardowych. Zaostrzono kontrole kasyn stacjonarnych, wprowadzono rejestr graczy problemowych, zwiększono kary za nielegalne gry online. Jednak, jak pokazuje praktyka, luki w systemie pozwalają na obchodzenie przepisów, a profilaktyka wciąż kuleje.

Tabela 5: Najważniejsze etapy zmian prawnych w polskim hazardzie. Źródło: Opracowanie własne na podstawie CBOS/KCPU, 2024

Programy profilaktyczne są coraz lepsze, ale często nie docierają do najbardziej zagrożonych grup – młodzieży, mieszkańców małych miast, osób z problemami finansowymi. Eksperci apelują o lepszą integrację wsparcia cyfrowego z tradycyjną opieką psychologiczną i edukację już od najmłodszych lat.

Co dalej? Przyszłość walki z uzależnieniem od hazardu

Najważniejsze trendy: AI, big data i personalizacja pomocy

Współczesna walka z hazardem coraz częściej wykorzystuje technologie predykcyjne i sztuczną inteligencję. Algorytmy analizują zachowania graczy, umożliwiając wcześniejsze wykrywanie symptomów problemowych. Jednak pojawiają się też pytania o prywatność i ryzyko nadużyć – gdzie leży granica między profilaktyką a inwigilacją?

Nowe modele wsparcia (np. psycholog.ai) pokazują, że AI może być narzędziem autentycznej pomocy – oferując indywidualne ćwiczenia, szybkie reagowanie na kryzysy i anonimowość. Kluczowe jest, by technologie były wykorzystywane etycznie, z poszanowaniem praw użytkowników.

Jak możesz się zaangażować: działania dla jednostek i społeczności

Jeśli podejrzewasz, że ktoś z Twojego otoczenia zmaga się z hazardem, możesz:

1. Rozmawiać otwarcie, bez osądzania – buduj zaufanie.
2. Zachęcać do szukania pomocy – wskaż profesjonalne narzędzia, np. psycholog.ai.
3. Pomagać w monitorowaniu wydatków i wprowadzaniu ograniczeń.
4. Ułatwić kontakt z grupami wsparcia lub terapeutą.
5. Dbać o własne granice i unikać współuzależnienia.
6. Edukować siebie i innych – dziel się wiedzą, korzystaj z kampanii społecznych.

Wspieranie osób zagrożonych uzależnieniem to także udział w akcjach społecznych, wolontariacie czy popularyzowanie wiedzy. Każda forma zaangażowania przyczynia się do przełamywania tabu i budowania zdrowszego społeczeństwa.

Podsumowanie: najważniejsze wnioski i pytania bez odpowiedzi

Kluczowe lekcje, które powinieneś wynieść

Uzależnienie od hazardu to nie problem "innych ludzi" – to zjawisko obecne wokół nas, dotykające wszystkich środowisk i grup wiekowych. Brutalna prawda jest taka, że nikt nie jest całkowicie odporny. Mechanizmy uzależnienia są podstępne, a skutki – dramatyczne zarówno dla jednostki, jak i jej otoczenia. Artykuł pokazał, że skuteczna walka z hazardem wymaga połączenia działań: rzetelnej edukacji, wsparcia psychologicznego (także online), odwagi do przyznania się do problemu i konsekwencji w leczeniu.

Walka z uzależnieniem to proces, który wymaga czasu, wsparcia i konsekwencji. Niezależnie od tego, na jakim etapie jesteś – zawsze warto szukać pomocy i nie zostawać z problemem samemu. Nowe technologie mogą być wsparciem, ale ostateczna siła zmiany leży w Tobie i Twoim otoczeniu.

Czego jeszcze nie wiemy o uzależnieniu od hazardu?

Choć wiemy coraz więcej o mechanizmach uzależnienia od hazardu, wiele pytań pozostaje bez odpowiedzi. Jak skutecznie łączyć wsparcie cyfrowe z terapią tradycyjną? Jak lepiej docierać do młodzieży i grup wysokiego ryzyka? Jakie są długofalowe skutki ekspozycji na hazard w świecie zdominowanym przez technologię mobilną? Zapraszamy do dzielenia się własnymi doświadczeniami i refleksjami – każde świadectwo przybliża nas do lepszego zrozumienia tego problemu.

Pamiętaj: jeśli potrzebujesz wsparcia, korzystaj z dostępnych narzędzi, jak psycholog.ai, grupy wsparcia i sprawdzone źródła wiedzy. Uzależnienie od hazardu to nie wyrok – to wyzwanie, z którym warto się zmierzyć.