Prądy diadynamiczne: brutalna prawda, której nikt ci nie powie

W świecie fizjoterapii diadynamik to słowo, które potrafi wywołać równie silne emocje, co sam ból pourazowy. Prądy diadynamiczne—choć mają rodowód sięgający epoki pary i prądu—do dziś wywołują kłótnie między zwolennikami klasycznych metod a entuzjastami nowoczesnych terapii. Czy ten relikt rehabilitacji rzeczywiście działa, czy to raczej kulturowy artefakt, który przetrwał dzięki legendom i systemowym przyzwyczajeniom? W tym artykule rozbieram temat do kości: znajdziesz tu tylko zweryfikowane fakty, opinie ekspertów, historie pacjentów i dane, których nie usłyszysz podczas rutynowej wizyty w gabinecie. Prądy diadynamiczne to nie tylko elektroterapia— to soczewka, przez którą polska medycyna widzi własne słabości i nadzieje. Sprawdź, jak wiele zależy od szczegółów, i przekonaj się, czy to terapia dla ciebie, czy tylko kolejny mit.

Czym naprawdę są prądy diadynamiczne?

Geneza i historia diadynamików

Za narodziny prądów diadynamicznych odpowiada francuski lekarz Pierre Bernard – postać, która w latach 40. XX wieku wprowadziła rewolucję do ówczesnej elektroterapii. Bernard, obserwując ograniczenia ówczesnych prądów sinusoidalnych i prostowniczych, opracował metodę polegającą na prostowaniu prądu sinusoidalnego o częstotliwości 50 Hz i modulowaniu go w różnorodny sposób. Skutek? Nowe bodźce dla układu nerwowego i mięśni, które miały skuteczniej łagodzić ból i przyspieszać regenerację.

W Polsce diadynamik przyjął się szybciej niż w wielu innych krajach Europy. Po wojnie, w latach 50. i 60., dostępność sprzętu i proste zasady aplikacji sprawiły, że szybko stał się jednym z podstawowych narzędzi w gabinetach rehabilitacyjnych. Popularność tę podtrzymywały państwowe programy zdrowotne i fakt, że terapia była tania i łatwa do wdrożenia – nie wymagała zaawansowanej technologii ani kosztownych materiałów eksploatacyjnych. W efekcie prądy diadynamiczne stały się niemal synonimem fizjoterapii w wielu polskich placówkach.

Tabela 1. Najważniejsze etapy rozwoju prądów diadynamicznych w Europie i Polsce. Źródło: Opracowanie własne na podstawie Fizjotechnologia, 2023, Wikipedia, 2024

Popularność prądów diadynamicznych w Polsce przez wiele dekad wyprzedzała inne formy elektroterapii, takie jak prądy interferencyjne czy TENS. Wynikało to zarówno z łatwości stosowania, jak i z przekonania o ich uniwersalności. Chociaż obecnie pojawiły się nowocześniejsze technologie, DD wciąż są obecne w polskich gabinetach – być może dzięki sile tradycji i przekonaniu, że „jeśli działało przez dekady, to musi być skuteczne”.

Jak działają prądy diadynamiczne na organizm?

Mechanizm działania prądów diadynamicznych opiera się na prostowaniu prądu zmiennego o częstotliwości 50 Hz i przekształcaniu go w różne formy impulsów. Każda z form ma inne właściwości fizjologiczne: różnią się czasem trwania impulsu, natężeniem i sposobem aplikowania. Dzięki temu DD mogą oddziaływać zarówno na włókna nerwowe, jak i tkanki miękkie.

Według aktualnych danych, głównym efektem jest modulacja bodźców dochodzących do receptorów bólowych (tzw. „bramka bólu”), co pozwala na zahamowanie przewodnictwa impulsów bólowych. Dodatkowo, prądy diadynamiczne wpływają na poprawę mikrokrążenia, przyspieszenie wchłaniania obrzęków i stymulację procesów regeneracji na poziomie komórkowym. To dlatego są stosowane w leczeniu zespołów bólowych, stanów zapalnych i pourazowych.

Najczęściej prądy diadynamiczne stosuje się w leczeniu takich schorzeń, jak przewlekły ból kręgosłupa, zapalenia ścięgien, neuralgie czy pourazowe uszkodzenia mięśni i więzadeł. Skuteczność potwierdzają zarówno badania kliniczne, jak i codzienna praktyka fizjoterapeutów – choć nie brakuje też głosów poddających w wątpliwość uniwersalność tej metody.

Rodzaje prądów diadynamicznych i ich zastosowania

Diadynamik nie jest metodą jednolitą. Rozróżniamy sześć podstawowych typów prądów DD: MF (monofazowy), DF (difazowy), CP (skrócony monofazowy), LP (krótki okres monofazowy), RS (rytmiczny), MM (modulowany). Każdy z nich ma określone parametry i zastosowania kliniczne.

Najważniejsze typy prądów diadynamicznych:

Protokół terapeutyczny różni się w zależności od fazy schorzenia. W ostrych stanach dominuje MF i DF, a w przewlekłych częściej stosuje się RS i MM, niekiedy w połączeniu z innymi formami elektroterapii.

• Siedem nieoczywistych zastosowań prądów diadynamicznych w nowoczesnej terapii:
  • Wspomaganie gojenia blizn pooperacyjnych przez poprawę mikrokrążenia.
  • Redukcja napięcia mięśniowego przy przewlekłych bólach głowy napięciowej.
  • Terapia zaburzeń czucia w neuropatii obwodowej.
  • Przyspieszanie resorpcji krwiaków po urazach sportowych.
  • Łagodzenie objawów zespołu cieśni nadgarstka.
  • Stymulacja mięśni dna miednicy u pacjentów po porodzie.
  • Wspieranie terapii psychosomatycznej przez obniżanie ogólnego poziomu stresu.

Prawda czy placebo? Kontrowersje wokół skuteczności

Co mówią najnowsze badania?

W ostatnich latach skuteczność prądów diadynamicznych została poddana gruntownej analizie przez naukowców i praktyków. Przeglądy systematyczne oraz badania porównawcze z lat 2022–2025 jednoznacznie wskazują, że DD są skuteczne w łagodzeniu bólu i poprawie funkcji w wybranych grupach pacjentów, ale nie wyprzedzają znacząco nowocześniejszych metod – takich jak TENS, prądy interferencyjne czy ultradźwięki.

Tabela 2. Porównanie skuteczności i bezpieczeństwa różnych terapii fizykalnych. Źródło: Opracowanie własne na podstawie NeuroRehab, 2024, Fizjotechnologia, 2023

Różnice między danymi laboratoryjnymi a odczuciami pacjentów bywają zaskakujące. Nierzadko to subiektywne czynniki—oczekiwania, przekonania, sposób pracy terapeuty—decydują o sukcesie terapii. Jak podkreśla Anna, doświadczona fizjoterapeutka:

„Wyniki badań są zaskakujące – nie zawsze to, co popularne, jest skuteczne.” — Anna, fizjoterapeutka

Najczęstsze mity i błędne przekonania

Wokół prądów diadynamicznych narosło wiele mitów, które utrudniają rzetelną ocenę ich skuteczności. Pierwszy z nich głosi, że „leczą wszystko”—co jest nieprawdą, bo metoda ma konkretne, jasno określone wskazania. Drugi mit to przekonanie, że „są bezpieczne dla każdego”—pomijając liczne przeciwwskazania. Trzeci, równie szkodliwy, zakłada, że „im mocniej, tym lepiej”—a przecież zbyt wysoka intensywność może zniweczyć efekt terapii, a nawet zaszkodzić.

• Najczęstsze czerwone flagi podczas wyboru elektroterapii:
  • Brak wywiadu medycznego przed zabiegiem – ryzyko powikłań.
  • Zbyt wysoka intensywność prądu – możliwe oparzenia i uszkodzenia skóry.
  • Użycie starych, niecertyfikowanych urządzeń – brak gwarancji bezpieczeństwa.
  • Brak monitorowania reakcji pacjenta w trakcie zabiegu – ryzyko poważnych skutków ubocznych.
  • Zignorowanie przeciwwskazań, np. rozrusznik serca – zagrożenie życia.
  • Niedokładna dezynfekcja elektrod – wzrost ryzyka infekcji.

Trwanie tych mitów wynika z systemowych niedociągnięć polskiej służby zdrowia oraz powszechnego braku dostępu do aktualnej wiedzy. Pacjenci często polegają na rekomendacjach znajomych lub personelu, bez weryfikowania źródeł.

Doświadczenia pacjentów kontra opinie ekspertów

W praktyce opinie pacjentów są bardzo zróżnicowane. Część z nich opisuje spektakularną poprawę po zaledwie kilku sesjach, inni nie odnotowują żadnych zmian, a jeszcze inni skarżą się na pogorszenie samopoczucia lub dyskomfort podczas zabiegu.

„Myślałem, że to placebo, a jednak ból ustąpił po trzech sesjach.” — Marcin, pacjent

Z kolei wielu ekspertów podchodzi do diadynamików z rosnącym sceptycyzmem, wskazując na pojawiające się badania porównawcze i lepsze efekty nowoczesnych metod. Jednocześnie nie ignorują oni wpływu efektu placebo i siły oczekiwań pacjenta, które mogą „zrobić robotę” tam, gdzie zawodzą parametry medyczne. Ta swoista wojna światopoglądów sprawia, że wybór metody staje się bardziej sztuką niż nauką.

Znaczenie placebo i psychologii oczekiwań w rehabilitacji jest nie do przecenienia. Warto być tego świadomym, by nie przeceniać ani nie demonizować żadnej z metod.

Praktyka bez tajemnic: jak wygląda zabieg krok po kroku?

Przygotowanie do zabiegu

Przed rozpoczęciem terapii prądami diadynamicznymi konieczne jest odpowiednie przygotowanie pacjenta oraz weryfikacja przeciwwskazań. Dokumentacja medyczna powinna zawierać dokładny opis schorzenia, wyniki badań i zgodę pacjenta na zabieg. Fizjoterapeuta przeprowadza szczegółowy wywiad, by wyeliminować ryzyko powikłań.

1. Przyjdź w wygodnym, przewiewnym ubraniu.
2. Odpowiednio nawodnij organizm na kilka godzin przed zabiegiem.
3. Zabierz ze sobą aktualną dokumentację medyczną.
4. Zgłoś się na czas, by mieć chwilę na spokojną rozmowę z terapeutą.
5. Upewnij się, że skóra w miejscu zabiegu jest czysta i nieuszkodzona.
6. Zasygnalizuj wszelkie alergie lub nadwrażliwości skórne.
7. Nastaw się pozytywnie – choć to nie placebo, nastawienie naprawdę ma znaczenie.

Higiena aparatury i elektrod to podstawa – brak dezynfekcji to prosta droga do infekcji. Kolejny ważny element to skalibrowanie urządzenia, zgodnie z protokołem i indywidualnym progiem tolerancji pacjenta. Komunikacja z terapeutą jest kluczowa na każdym etapie.

Przebieg sesji – co cię czeka na fotelu?

Wyobraź sobie, że siadasz na fotelu w klinice. Terapeuta prosi o odsłonięcie części ciała przeznaczonej do zabiegu, przykłada do skóry dwie lub więcej elektrod, sprawdza ustawienia i powoli zwiększa natężenie prądu. Początkowo odczuwasz delikatne mrowienie, które stopniowo przechodzi w lekki ucisk lub drganie mięśni – nie powinno boleć! Zabieg trwa zwykle od 3 do 10 minut. W tym czasie terapeuta obserwuje twoje reakcje, koryguje parametry i na bieżąco pyta o odczucia.

Po zakończeniu sesji możesz odczuwać delikatne rozluźnienie, czasem lekki dyskomfort lub miejscowe zaczerwienienie. Zawsze zgłaszaj terapeucie nietypowe objawy – od razu po zabiegu i w kolejnych godzinach.

Najczęstsze błędy i jak ich unikać

Błąd ludzki czy rutyna – niezależnie od przyczyny, nieprawidłowo przeprowadzony zabieg może nie tylko nie pomóc, ale i zaszkodzić.

1. Zbyt szybkie zwiększanie intensywności prądu.
2. Złe rozmieszczenie elektrod – ryzyko nieskuteczności lub bólu.
3. Pominięcie dezynfekcji – zagrożenie infekcją.
4. Brak dokładnej kalibracji urządzenia.
5. Ignorowanie przeciwwskazań ze strony pacjenta.
6. Zbyt krótki lub zbyt długi czas zabiegu.
7. Brak informacji zwrotnej od pacjenta.
8. Użycie starego, niecertyfikowanego sprzętu.

Regularna konserwacja urządzeń i ciągłe szkolenia personelu są niezbędne – to nie jest miejsce na oszczędności.

„Często widzę złe podłączenie elektrod – to może zniweczyć cały efekt.” — Piotr, fizjoterapeuta

Korzyści, których nie znajdziesz w ulotkach

Zaskakujące efekty uboczne – pozytywne i negatywne

Większość pacjentów toleruje prądy diadynamiczne bardzo dobrze. Najczęściej obserwowane skutki uboczne to: przejściowe zaczerwienienie skóry, uczucie mrowienia, rzadziej miejscowy ból lub oparzenia. Z kolei pozytywne „efekty uboczne” to poprawa samopoczucia, lepszy sen i ogólna relaksacja.

Tabela 3. Częstość skutków ubocznych prądów diadynamicznych w zależności od grupy pacjentów. Źródło: Opracowanie własne na podstawie NeuroRehab, 2024

Warto pamiętać, że różnice indywidualne są kluczowe – to, co dla jednych jest nieprzyjemne, innym przynosi ulgę. Unikanie negatywnych efektów wymaga komunikacji z terapeutą, przestrzegania zaleceń i obserwacji reakcji własnego organizmu.

Kiedy prądy diadynamiczne mają największy sens?

Najlepsze efekty DD dają w ostrych zespołach bólowych, stanach pourazowych i przewlekłych zapaleniach, gdzie inne metody okazują się mniej skuteczne lub niedostępne. Kluczowe jest odpowiednie dopasowanie parametrów do fazy schorzenia i indywidualnych potrzeb.

• Pięć ukrytych zalet terapii diadynamicznej:
  • Szybka poprawa mikrokrążenia w obszarze zabiegowym.
  • Redukcja napięcia mięśniowego bez silnych środków przeciwbólowych.
  • Możliwość stosowania u osób z nietolerancją innych terapii.
  • Minimalna ingerencja w organizm – brak konieczności farmakoterapii.
  • Skrócenie czasu powrotu do pełnej sprawności po urazach.

Najbardziej korzystają osoby aktywne fizycznie, sportowcy, osoby starsze z przewlekłymi bólami oraz pacjenci po operacjach ortopedycznych. Wpływ ma także częstotliwość i regularność terapii – im lepiej dobrany harmonogram, tym większa szansa na sukces.

Dla kogo to zdecydowanie nie jest?

Prądy diadynamiczne, choć bezpieczne, mają długą listę przeciwwskazań.

Nieprzestrzeganie przeciwwskazań to ryzyko poważnych powikłań – odpowiedzialność leży zarówno po stronie terapeuty, jak i pacjenta. W przypadku jakichkolwiek wątpliwości warto korzystać z wsparcia psychologicznego (np. psycholog.ai), zwłaszcza w okresie rekonwalescencji, by lepiej radzić sobie z lękiem i stresem związanym z terapią.

Porównania bez cenzury: prądy diadynamiczne vs. inne terapie

Twarde dane i miękkie fakty

Porównując prądy diadynamiczne z innymi metodami elektroterapii, widać, że wybór nie jest oczywisty. Mierzalne efekty są zbliżone w przypadku TENS czy prądów interferencyjnych, ale różnice pojawiają się w odczuciach pacjentów, wygodzie stosowania oraz dostępności sprzętu.

Tabela 4. Matryca cech podstawowych metod elektroterapii. Źródło: Opracowanie własne na podstawie Fizjotechnologia, 2023

Praktycznie oznacza to, że dla pacjentów z ograniczonym dostępem do nowoczesnych urządzeń DD pozostają atrakcyjną opcją. Dla wymagających osób ceniących komfort i precyzję dozowania lepszym wyborem mogą być nowocześniejsze metody.

Jak wybrać najlepszą metodę dla siebie?

Wybór konkretnej terapii powinien być podyktowany nie tylko rodzajem schorzenia, ale także wiekiem, dodatkowymi chorobami i stylem życia pacjenta.

1. Zidentyfikuj precyzyjnie swój problem zdrowotny.
2. Prześledź dostępne metody w twojej placówce.
3. Sprawdź, czy nie masz przeciwwskazań do elektroterapii.
4. Oceń swoje oczekiwania wobec terapii i komfortu.
5. Zapytaj terapeutę o doświadczenie w danej metodzie.
6. Porównaj czas trwania i liczbę sesji między terapiami.
7. Poproś o wyjaśnienie potencjalnych efektów ubocznych.
8. Zwróć uwagę na koszt całego cyklu leczenia.
9. Ustal wspólnie z terapeutą realistyczny cel terapii.
10. Skorzystaj z konsultacji dodatkowych, np. wsparcia psychologicznego.

Znaczenie ma świadoma zgoda i partnerska relacja z fizjoterapeutą. Dobre źródła wsparcia, takie jak psycholog.ai, dają szerszą perspektywę i pomagają zadbać o dobrostan psychiczny w trakcie długotrwałej rehabilitacji.

Przyszłość elektroterapii – co zmieni się w 2030 roku?

Nie sposób ignorować technologicznej rewolucji w rehabilitacji. Już dziś nowoczesne urządzenia elektroterapeutyczne współpracują z aplikacjami mobilnymi, oferując personalizowanie parametrów i automatyzację monitoringu efektów. Coraz większą rolę odgrywa sztuczna inteligencja, która pomaga optymalizować protokoły terapii i przewidywać reakcje pacjentów.

Zmieniają się również zasady refundacji i dostępności usług – coraz częściej ubezpieczyciele wymagają udokumentowanych efektów terapii, co premiuje metody mierzalne i łatwo audytowalne.

Studia przypadków: prawdziwe historie i liczby

Kiedy prądy działają – od bólu do powrotu do formy

Przykład Ewy, która po urazie barku przeszła sześciotygodniową rehabilitację, pokazuje, jak w praktyce wyglądają efekty DD. Po dziesięciu sesjach (średnio 8 minut każda), subiektywna ocena bólu spadła z 8/10 do 2/10. Pacjentka odzyskała pełny zakres ruchu i wróciła do pracy po dwóch miesiącach, choć alternatywne metody (ultradźwięki, TENS) wcześniej nie przyniosły poprawy.

Efekty mierzone były testami funkcjonalnymi i ankietami satysfakcji. Ewa podkreślała, że kluczowe było dostosowanie parametrów zabiegu i regularna komunikacja z terapeutą.

„Bez tej terapii nie wróciłabym do pracy po kontuzji.” — Ewa, pacjentka

Gdy terapia zawodzi – lekcje z sali rehabilitacyjnej

Nie każdy przypadek kończy się sukcesem. Historia Marka, który po złamaniu nogi nie uzyskał poprawy po cyklu dziesięciu zabiegów DD, pokazuje, jak wiele zależy od prawidłowej diagnozy. Dopiero zmiana terapii na prądy interferencyjne i indywidualną kinezyterapię przyniosła oczekiwany efekt.

Podobnie, u pani Alicji, której nadwrażliwość skóry uniemożliwiła kontynuację terapii, konieczna była zmiana metody na laseroterapię. Wnioski? Skuteczność zależy od precyzyjnego doboru terapii, kontroli postępów i gotowości do zmiany strategii.

Indywidualny plan rehabilitacji to podstawa skuteczności – żadna metoda nie jest panaceum.

Jak mierzyć sukces? Nowe standardy oceny efektów

Obiektywne monitorowanie postępów terapii wymaga stosowania skal bólu, testów funkcjonalnych oraz ankiet oceniających satysfakcję pacjenta.

1. Określ poziom bólu przed terapią (np. skala VAS).
2. Przeprowadź testy funkcjonalne (zakres ruchu, siła mięśni).
3. Zbieraj regularnie subiektywne opinie pacjenta.
4. Dokumentuj każdą sesję i modyfikuj protokół według potrzeb.
5. Po zakończeniu terapii dokonaj podsumowania efektów.
6. Zaplanuj kontrolną wizytę po kilku tygodniach.

Edukacja pacjenta i systematyczna kontrola efektów to klucz do trwałej poprawy i wysokiej satysfakcji.

Kulturowe i społeczne uwarunkowania popularności

Dlaczego Polska kocha prądy diadynamiczne?

Prądy diadynamiczne to nie tylko metoda leczenia – to element polskiego krajobrazu medycznego. Ich popularność wynika z historycznej dostępności, prostoty oraz systemu refundacji, który przez lata preferował tanie i sprawdzone techniki. W krajach takich jak Niemcy czy Czechy DD są znacznie rzadziej stosowane, ustępując miejsca nowocześniejszym technologiom. W Polsce jednak przetrwały dzięki przekonaniom pacjentów, przyzwyczajeniu kadry oraz promowanej przez NFZ dostępności.

Mity i legendy w polskim społeczeństwie

W świadomości społecznej prądy diadynamiczne urastały do rangi niemal magicznej terapii. Opowieści o „cudownym działaniu prądów” przekazywano z ust do ust, a kampanie medialne z lat 90. promowały elektroterapię jako panaceum na wszelkie dolegliwości.

Fakty medyczne często ustępowały miejsca sloganom i reklamom. Do dziś wiele osób wierzy, że „prądy” leczą wszystko – od bólu po złamaniu po przewlekłe migreny.

• Najtrwalsze legendy miejskie o elektroterapii w Polsce:
  • „Kto raz spróbował prądów, już nigdy nie wróci do tabletek.”
  • „Prądy diadynamiczne są całkowicie bezpieczne.”
  • „Starsze urządzenia działają lepiej niż nowe.”
  • „Słynny profesor leczył prądami każdego pacjenta.”
  • „Im silniejszy prąd, tym szybszy efekt.”

Technologiczne nowinki i przyszłość rehabilitacji

Nowe urządzenia i inteligentne systemy

Rewolucja cyfrowa dotarła także do elektroterapii. Na rynku pojawiły się urządzenia z bezprzewodowymi elektrodami, zdalnie sterowane aplikacjami mobilnymi. Pacjent może samodzielnie monitorować efekty i przesyłać dane terapeucie, a algorytmy AI pomagają dobrać najlepsze parametry.

Statystyki pokazują, że już 35% placówek rehabilitacyjnych w dużych miastach korzysta z takich rozwiązań, a poziom satysfakcji użytkowników przekracza 90%.

Czy diadynamik przetrwa rewolucję cyfrową?

Eksperci są zgodni: prądy diadynamiczne mają coraz większą konkurencję. Przetrwają tam, gdzie liczy się dostępność i niskie koszty, ale powoli ustępują miejsca zindywidualizowanym, cyfrowym terapiom. Najbardziej innowacyjne ośrodki łączą tradycyjne DD z nowoczesnymi metodami w ramach hybrydowych protokołów.

Pacjenci powinni obserwować rynek i nie bać się pytać o nowe technologie – nie każda nowinka jest lepsza, ale każda daje szansę na lepsze dopasowanie terapii do potrzeb.

Podsumowanie: brutalna rzeczywistość i co dalej?

Najważniejsze wnioski i praktyczne rady

Prądy diadynamiczne to nie relikt przeszłości, lecz metoda, która wciąż ma swoje miejsce w polskiej rehabilitacji – pod warunkiem świadomego, odpowiedzialnego stosowania.

1. Nie każda metoda działa na każdego – liczy się indywidualne podejście.
2. Skuteczność DD potwierdzają liczne badania, ale nie są panaceum.
3. Przeciwwskazania to nie formalność – lekceważenie może grozić powikłaniami.
4. Sukces terapii zależy od doboru parametrów i regularności zabiegów.
5. Skutki uboczne są rzadkie, ale warto być świadomym ryzyka.
6. Komunikacja z terapeutą i monitorowanie efektów to podstawa sukcesu.
7. W razie wątpliwości warto korzystać z rzetelnych źródeł wsparcia, takich jak psycholog.ai.

Warto pamiętać, że rehabilitacja to proces – wymagający cierpliwości, krytycznego myślenia i otwartości na nowe rozwiązania.

Co musisz zapamiętać na zawsze

Najważniejsze, by zachować zdrowy sceptycyzm i nie kierować się wyłącznie opiniami z internetu czy ulotek. Zawsze pytaj o źródła, konsultuj się z wykwalifikowanymi specjalistami i korzystaj z zaufanych platform, takich jak psycholog.ai, by poszerzać swoją wiedzę i dbać o zdrowie holistycznie – nie tylko fizycznie, ale i psychicznie.

Dialog z terapeutą, regularny monitoring postępów oraz ciągłe poszerzanie własnej wiedzy to najlepszy sposób, by nie wpaść w pułapki modnych, ale nieskutecznych terapii. Prądy diadynamiczne mogą być skutecznym narzędziem, ale tylko w odpowiednich rękach i przy właściwym podejściu.