DBT: 7 brutalnych prawd, które zmienią twoje podejście do emocji

Wyobraź sobie terapię, która nie bawi się w półśrodki, nie głaszcze po głowie i nie oferuje szybkich rozwiązań. Dialektyczna terapia behawioralna – DBT – wdarła się do polskiej rzeczywistości jak przeciąg w dusznym pokoju. To nie jest kolejny modny trend ani coachingowy banał. DBT obnaża niewygodne prawdy o tym, jak naprawdę funkcjonują nasze emocje i dlaczego większość z nas przez lata tkwi w błędnym kole reakcji, autodestrukcji czy pustki. Jej skuteczność to nie marketingowy slogan, tylko twarde dane, badania i historie pacjentów, którzy przeszli przez piekło i wrócili z mapą. W tym artykule odkryjesz, czym DBT jest naprawdę, na ile polskie realia ją zmieniły, jakie mity warto wybić sobie z głowy, i czy cyfrowa rewolucja faktycznie zmieniła reguły gry. To przewodnik bez cenzury – gotów na 7 brutalnych prawd o emocjach, które mogą wywrócić twój światopogląd?

Czym naprawdę jest DBT – terapia z pazurem

Narodziny DBT: bunt przeciwko tradycji

DBT nie powstała w laboratorium korporacyjnych psychologów ani nie była efektem zamówienia publicznego. Jej narodziny są historią buntu przeciwko ograniczeniom klasycznej terapii poznawczo-behawioralnej (CBT), zwłaszcza kiedy chodzi o osoby z zaburzeniem osobowości z pogranicza (BPD) i zachowaniami samobójczymi. Marsha Linehan, psycholożka, która sama zmagała się z cierpieniem psychicznym, postanowiła stworzyć coś więcej niż „metodę naprawczą”. DBT to odpowiedź na bezradność systemu – narzędzie dla tych, których emocje wymykają się spod kontroli. W Polsce jej dziedzictwo to nie tylko inspiracja, ale i wyzwanie dla terapeutów, którzy do niedawna byli uczeni, by „nie przesadzać z empatią”.

Linehan szukała sposobu, by połączyć akceptację z potrzebą zmiany – dwie siły, które większość psychoterapii traktowała jak ogień i wodę. DBT w polskiej praktyce oznacza więc nie tylko naukę oddechu czy technik radzenia sobie z emocjami, ale systematyczną, często brutalnie szczerą konfrontację z tym, co boli najbardziej. To terapia, która nie pozwala na półprawdy, ale daje narzędzia pozwalające przetrwać najciemniejsze momenty i wyjść z nich mocniejszym.

"DBT to terapia dla tych, którzy nie boją się trudnych pytań." – Anna, terapeutka DBT w Warszawie

W przeciwieństwie do klasycznej CBT, DBT nie skupia się wyłącznie na zmianie myśli i zachowań. Integruje mindfulness, dialektykę i codzienny coaching telefoniczny, tworząc system, który nie zostawia pacjenta samemu sobie między sesjami. To sprawia, że osoby uczestniczące w terapii mogą liczyć na realne wsparcie nawet w najtrudniejszych chwilach.

DBT w Polsce: dlaczego dopiero teraz?

DBT zagościła w polskich gabinetach dopiero po latach oporu. Przez długi czas rodzimi profesjonaliści traktowali ją jako egzotyczny import, niedostosowany do „naszych realiów”. Główne bariery? Konserwatyzm środowiska, brak funduszy na szkolenia i powszechna nieufność wobec nowych metod. Dopiero rosnąca liczba samobójstw wśród młodzieży i skuteczność DBT potwierdzona w badaniach (Statystyki PL 2023-2024: dynamiczny wzrost liczby szkoleń i programów DBT) przekonały pierwszych pionierów.

Tabela 1: Kluczowe momenty adopcji DBT w Polsce
Źródło: Opracowanie własne na podstawie [badania i publikacji krajowych 2010-2023]

Wpływ trendów globalnych jest nie do przecenienia – to właśnie dzięki wymianie doświadczeń z zachodnimi ośrodkami polscy terapeuci zaczęli traktować DBT jako „must have” w walce z kryzysami psychicznymi. Jednak lokalny sceptycyzm, wynikający także z napiętnowania osób korzystających z pomocy psychologicznej, długo hamował jej rozwój. Współcześnie jednak DBT przebija się do świadomości społecznej – głównie dzięki głośnym sukcesom klinik i rosnącej liczbie osób, które otwarcie mówią o swojej drodze przez terapię.

Dla kogo jest DBT? Nie tylko borderline

Jeśli myślisz, że DBT to zamknięty klub dla osób z borderline, czas wyrzucić ten mit do kosza. Według najnowszych danych z 2024 roku, coraz więcej programów DBT kierowanych jest do osób zmagających się z szerokim spektrum problemów emocjonalnych. DBT sprawdza się przy uzależnieniach, chronicznych bólach, problemach w relacjach, wypaleniu zawodowym, wsparciu rodzicielskim, a nawet w terapii par (Statystyki 2023-2024: rosnące zastosowanie w pracy z młodzieżą, źródła: polskie publikacje naukowe).

• Uzależnienia: DBT pomaga przełamać błędne koło nałogu, ucząc, jak radzić sobie z głodem i emocjonalnym napięciem.
• Chroniczne bóle: Techniki tolerancji dyskomfortu stosowane w DBT zwiększają odporność psychiczną na przewlekły ból.
• Problemy relacyjne: Moduł efektywności interpersonalnej pozwala odbudować zaufanie i asertywność.
• Wypalenie zawodowe: DBT coraz częściej stosuje się u osób na krawędzi załamania nerwowego w pracy.
• Wsparcie rodziców: Programy DBT dla rodziców dzieci z zaburzeniami emocjonalnymi zdobywają popularność.
• Terapia par: DBT bywa stosowana do rozwiązywania konfliktów i ratowania związków.

W polskich klinikach nie brakuje historii sukcesu: osoby, które po kilku miesiącach regularnej pracy w DBT wracają do życia bez samookaleczeń, poprawiają relacje z bliskimi i odnajdują sens. Z drugiej strony, ukryty koszt unikania DBT to lata spędzone w lęku, powroty do destrukcyjnych schematów i coraz trudniejsza rekonwalescencja emocjonalna.

Brutalne mity o DBT – co musisz wiedzieć

Mit 1: DBT to tylko mindfulness

Nic bardziej mylnego. Uważność to tylko początek, a nie całość DBT. DBT to system czterech modułów, z których każdy odpowiada za inny fragment emocjonalnej układanki. Przykłady z praktyki pokazują, że nawet osoby, które przez lata praktykowały medytację, potrafią kompletnie pogubić się w relacjach czy podczas napadów złości. DBT to nie „modne oddychanie”, ale survivalowy zestaw narzędzi na czarną godzinę.

Definicje kluczowych modułów DBT:

Wyobraź sobie DBT jako zestaw narzędzi ratunkowych. Uważność to latarka, ale bez mapy (regulacja emocji), apteczki (tolerancja dyskomfortu) i radia (efektywność interpersonalna) szanse na przetrwanie w kryzysie są zerowe.

Mit 2: DBT jest dla słabych

W polskiej kulturze wciąż pokutuje przekonanie, że emocje są słabością, a terapia to ostateczność. DBT łamie ten stereotyp z rozmachem – to nie terapia dla „niedostosowanych”, ale propozycja dla odważnych. Osoby podejmujące DBT mierzą się z najgłębszymi lękami i nawykami, które przez lata były ich „strategią przetrwania”. Szukanie pomocy wymaga ogromnej odwagi, zwłaszcza w realiach, gdzie męskość wciąż mylona jest z chłodną obojętnością, a wstyd zamyka drzwi do gabinetu terapeuty.

"Największą odwagą jest zmierzyć się z własnymi emocjami." – Michał, uczestnik grupy DBT, cytat ilustracyjny

DBT uczy, że emocje można ujarzmić, nie wycinając ich z własnej tożsamości. To rewolucja w podejściu do wstydu i tabu. Pokolenie młodych dorosłych coraz częściej wybiera „otwartą konfrontację” zamiast tłumienia problemów, wyznaczając nowy kierunek dla polskiej psychoterapii. A więc – jeśli czujesz, że emocje cię przerastają, nie jesteś słaby. Jesteś gotowy na zmianę.

Mit 3: DBT daje szybkie efekty

Nic bardziej rozczarowującego niż oczekiwanie, że DBT zadziała jak magiczna pigułka. Według badań, pierwsze wyraźne zmiany pojawiają się zwykle po kilku miesiącach regularnej pracy, a pełen proces trwa nawet do roku (Statystyki: DBT Research, 2023).

1. Dezorientacja: Na początku możesz czuć się zagubiony, a niektóre ćwiczenia wydają się absurdalne.
2. Opór: Sprzeciw wobec nowych nawyków, wątpliwości i kryzysy motywacji.
3. Pierwsze sukcesy: Zaczynasz zauważać mikrozmiany w reakcji na kryzysy.
4. Kryzysy nawrotowe: Powroty do starych schematów są częścią procesu – to nie porażka.
5. Przełom: Zaczynasz stosować techniki DBT automatycznie, nawet pod presją.
6. Konsolidacja: Utrwalasz nowe wzorce, uczysz się rozpoznawać sygnały ostrzegawcze.
7. Samodzielność: Po zakończeniu terapii potrafisz samodzielnie korzystać z narzędzi DBT.

Częste nawroty czy chwile zwątpienia to nie dowód na „nieskuteczność”, ale naturalna część procesu. Terapeuci DBT są szkoleni, by wspierać pacjentów w tych momentach, pokazując, że transformacja to droga z przeszkodami, nie wyścig po szybkie wyniki.

Podsumowując: DBT to nie sprint, lecz ultramaraton. Pozbycie się złudzeń na temat „natychmiastowych efektów” pozwala lepiej przygotować się na prawdziwą pracę nad sobą.

Jak działa DBT? Anatomia skuteczności

Cztery filary DBT: polskie przykłady

O sile DBT decyduje modularna struktura – cztery filary, których opanowanie pozwala przejąć stery nad własnym życiem. W polskich realiach każdy z nich nabiera nowych znaczeń.

Tabela 2: Matrix kompetencji DBT w praktyce polskiej
Źródło: Opracowanie własne na podstawie szkoleń DBT Polska

• Uważność – Marta, menedżerka z Warszawy, nauczyła się „wyłączać autopilota”, zyskując dystans do konfliktów w pracy.
• Regulacja emocji – Bartek, 28 lat, po latach wybuchów złości potrafi już „złapać oddech” i nie rujnuje relacji z partnerką.
• Tolerancja dyskomfortu – Ola, studentka, przestała sięgać po alkohol w kryzysie, korzystając z technik „STOP”.
• Efektywność interpersonalna – Tomek, introwertyk, nauczył się mówić „nie” rodzinie bez poczucia winy.

Jak rozpoznać, który moduł jest ci najbardziej potrzebny? Zadaj sobie pytanie: czy częściej czujesz się przytłoczony emocjami, czy raczej nie umiesz wyznaczyć granic? A może ogarnia cię panika w kryzysie? W DBT nie chodzi o ranking, lecz dostosowanie narzędzi do własnych bitew.

Proces DBT: od pierwszej sesji do samodzielności

W Polsce typowy program DBT trwa od 6 miesięcy do roku. Zaczyna się od wstępnej oceny, przez regularne sesje indywidualne i grupowe, aż po etap wsparcia po zakończeniu terapii.

1. Wstępna konsultacja i ocena potrzeb.
2. Ustalenie celów terapeutycznych.
3. Wprowadzenie do zasad DBT i umowy terapeutycznej.
4. Rozpoczęcie pracy w grupie treningowej.
5. Indywidualne sesje z terapeutą.
6. Coaching telefoniczny w kryzysach.
7. Praktykowanie nowych umiejętności między spotkaniami.
8. Monitoring postępów i praca nad „pułapkami”.
9. Redukcja częstotliwości spotkań.
10. Wsparcie post-terapeutyczne (grupy alumni, konsultacje).

Alternatywy? CBT, terapia schematów, wsparcie AI – każda z nich ma swoje ograniczenia. To, co wyróżnia DBT, to intensywność wsparcia, nacisk na realne narzędzia i systematyczna praca zespołowa. Przejście do wersji cyfrowych i wsparcia AI to kolejny rozdział tej rewolucji.

DBT online i cyfrowa rewolucja wsparcia emocjonalnego

Terapia cyfrowa: zalety i pułapki

Przeniesienie DBT do świata online dało wielu osobom nadzieję na przezwyciężenie barier geograficznych i ekonomicznych. Według danych z 2024 roku, w Polsce działa już kilkanaście programów DBT online, a coraz więcej osób korzysta z narzędzi AI wspierających naukę uważności i regulacji emocji.

Tabela 3: Porównanie form wsparcia DBT w Polsce
Źródło: Opracowanie własne na podstawie ofert rynkowych i raportów DBT Polska 2024

Platformy takie jak psycholog.ai wpisują się w trend „terapii na żądanie” – dostępność wsparcia 24/7, anonimowość, szybkie narzędzia do radzenia sobie z emocjami. Jednak cyfrowa forma to także wyzwania: ryzyko powierzchowności, trudność w budowaniu relacji terapeutycznej i obawy o prywatność. Dla wielu osób dostępność online to jedyna realna szansa na kontakt ze specjalistą, zwłaszcza poza dużymi miastami.

AI jako wsparcie emocjonalne: przyszłość czy zagrożenie?

Wykorzystanie sztucznej inteligencji do wsparcia emocjonalnego budzi emocje. Z jednej strony AI potrafi oferować spersonalizowane ćwiczenia mindfulness, szybkie strategie na kryzys i wsparcie tam, gdzie ludzki terapeuta jest nieosiągalny. Z drugiej – żaden algorytm nie zastąpi w pełni empatii i intuicji człowieka.

Korzyści AI w wsparciu emocjonalnym:

• Spersonalizowane porady dostępne 24/7.
• Szybka analiza postępów i skuteczności ćwiczeń.
• Zwiększenie dostępności terapii dla mieszkańców mniejszych miast.
• Wsparcie osób nieśmiałych lub obawiających się stygmatyzacji.
• Możliwość regularnego monitoringu emocji.
• Anonimowość i poufność rozmów.
• Niższy koszt w stosunku do terapii indywidualnej.

Zagrożenia:

• Brak weryfikacji poważnych kryzysów emocjonalnych.
• Ryzyko spłycenia relacji terapeutycznej.
• Możliwe błędy algorytmów lub niewłaściwa interpretacja objawów.

"AI nie zastąpi człowieka, ale daje nowe możliwości." – Patryk, praktyk DBT i użytkownik narzędzi cyfrowych

DBT w praktyce: polskie historie i lekcje

Prawdziwe przypadki: sukcesy i porażki

W jednym z warszawskich ośrodków grupa DBT liczyła 10 osób z zaburzeniem osobowości z pogranicza. Po roku regularnych sesji 7 z nich zredukowało liczbę prób samookaleczenia do zera, a 8 poprawiło relacje rodzinne (dane z raportu DBT Polska, 2023). Sukces? Zdecydowanie. Jednak nie każda historia kończy się happy endem. Osoby nieregularnie uczestniczące, niekorzystające z coachingu telefonicznego lub unikające pracy z emocjami często nie osiągają znaczącej poprawy.

W mniejszych miejscowościach dostęp do DBT jest wciąż ograniczony. Mieszkańcy dużych miast mają łatwiejszy dostęp do certyfikowanych terapeutów i grup wsparcia. W regionach wiejskich często jedyną opcją jest psycholog online lub aplikacja AI.

Główne błędy i jak ich unikać

Najczęstsze błędy uczestników DBT i terapeutów:

• Przekonanie, że sama obecność na grupie wystarczy do zmiany.
• Brak pracy własnej między sesjami.
• Niedocenianie roli coachingu telefonicznego.
• Zbyt szybkie rezygnowanie przy pierwszych nawrotach.
• Oczekiwanie natychmiastowych efektów.
• Brak szczerości w relacji z terapeutą.
• Traktowanie DBT jako „ostatniej deski ratunku” zamiast elementu rozwoju.
• Wybieranie niedoświadczonych lub niecertyfikowanych prowadzących.

Pełna lista czerwonych flag na starcie DBT:

• Brak jasnej umowy terapeutycznej.
• Zbyt duża liczebność grupy.
• Brak superwizji terapeuty.
• Przerywanie terapii bez planu wsparcia.
• Rutynowe podejście zamiast indywidualizacji.
• Brak systemu feedbacku.
• Niedostateczne szkolenie z coachingu telefonicznego.
• Ograniczony dostęp do materiałów edukacyjnych.

Aby zmaksymalizować efekty, warto być aktywnym uczestnikiem, korzystać z pełnego wachlarza narzędzi (w tym aplikacji takich jak psycholog.ai), domagać się informacji zwrotnej i nie bać się zadawać trudnych pytań.

DBT kontra inne terapie: walka na fakty

CBT, terapia schematów i DBT: różnice, koszty, skuteczność

Trzy podejścia, trzy filozofie. CBT skupia się na zmianie myśli i zachowań, terapia schematów – na głębokich wzorcach z dzieciństwa, DBT łączy skuteczność CBT z akceptacją i uważnością.

Tabela 4: Skuteczność i koszty terapii w Polsce 2023-2024
Źródło: Opracowanie własne na podstawie danych DBT Polska, raportów PTTPB

DBT sprawdza się najlepiej tam, gdzie emocje są „na ostrzu noża” – w przypadku chronicznych kryzysów i samouszkodzeń. CBT lepiej nadaje się do lęków i depresji, a terapia schematów dla osób z silnymi przekonaniami o własnej bezwartościowości. Wybór zależy od problemu, dostępności i gotowości do wysiłku.

Kiedy DBT nie jest najlepszym wyborem?

DBT nie działa w każdym przypadku. Przeciwwskazania to m.in. aktywne uzależnienia bez gotowości do zmiany, poważne zaburzenia psychotyczne, brak zgody na pracę zespołową.

1. Brak motywacji do zmiany – bez zaangażowania żadna terapia nie przyniesie skutku.
2. Uzależnienia aktywne – bez równoległej terapii uzależnień DBT nie zadziała.
3. Ciężkie zaburzenia psychotyczne – wymagają innego podejścia.
4. Odmowa pracy w grupie – DBT opiera się na procesie grupowym.
5. Brak wsparcia środowiska – osamotnienie może utrudnić postępy.
6. Uczestnictwo „z przymusu” – efekty są znikome bez autentycznej chęci współpracy.

Alternatywy? Terapia uzależnień, interwencje kryzysowe, wsparcie psychiatryczne. Klucz to trafna diagnoza i dobór narzędzi.

Jak zacząć: przewodnik po DBT w Polsce

Pierwszy krok: samoocena i decyzja

Zanim zapiszesz się na DBT, warto zrobić rachunek sumienia. Czy naprawdę chcesz skonfrontować się z własnymi emocjami? Oto lista kontrolna:

Czy DBT jest dla ciebie? – 10 pytań introspekcyjnych:

1. Czy twoje emocje często wymykają się spod kontroli?
2. Czy impulsywność niszczy twoje relacje?
3. Czy miewasz myśli autodestrukcyjne?
4. Czy próbowałeś już innych form terapii bez skutku?
5. Czy potrafisz pracować w grupie?
6. Czy jesteś gotowy na codzienną pracę nad sobą?
7. Czy chcesz uczyć się nowych umiejętności?
8. Czy akceptujesz wsparcie telefoniczne w kryzysie?
9. Czy masz wsparcie bliskich lub otwartość na nowe relacje?
10. Czy jesteś gotowy na konfrontację z własnym wstydem?

Im więcej „tak”, tym większa szansa, że DBT przyniesie realną zmianę. Gdy masz wątpliwości – skorzystaj z narzędzi takich jak psycholog.ai, które pomagają wstępnie ocenić potrzeby i możliwości.

Jak znaleźć dobrego specjalistę DBT?

Wybór terapeuty DBT to nie casting – to decyzja o zaufaniu własne życie w ręce profesjonalisty. Oto lista kryteriów:

• Doświadczenie w prowadzeniu grup DBT.
• Certyfikacja ukończenia szkoleń DBT.
• Regularna superwizja i współpraca zespołowa.
• Umiejętność prowadzenia coachingu telefonicznego.
• Otwarta komunikacja i jasne zasady współpracy.
• Dostęp do materiałów edukacyjnych.
• Rzetelne referencje od innych pacjentów.

Unikaj osób bez jasnych uprawnień, praktykujących „autorskie wersje” DBT lub unikających pracy zespołowej. Proces rozpoczęcia terapii obejmuje kontakt telefoniczny lub mailowy, wstępną konsultację, ustalenie celów i podpisanie umowy terapeutycznej.

DBT krok po kroku: przewodnik dla początkujących

Od decyzji do pierwszej sesji droga jest prosta, ale wymaga determinacji:

1. Zgłoszenie do ośrodka lub terapeuty DBT.
2. Konsultacja wstępna – omówienie oczekiwań i potrzeb.
3. Kwalifikacja do grupy i przedstawienie zasad DBT.
4. Ustalenie celów terapeutycznych.
5. Rozpoczęcie treningów grupowych i indywidualnych.
6. Praca własna, regularne ćwiczenia między sesjami.
7. Okresowe przeglądy postępów.
8. Zakończenie terapii i wdrożenie strategii utrzymania efektów.

Opcje cyfrowe i online pozwalają skrócić czas oczekiwania, ale wymagają dyscypliny. Bez względu na formę – motywacja i autentyczność są kluczem do sukcesu.

Co dalej? Życie po DBT i alternatywy

Utrzymanie efektów: strategie na dłużej

Po zakończeniu DBT pojawia się pytanie: co dalej? Największy błąd to powrót do starych nawyków. Oto zaawansowane strategie:

• Regularne uczestnictwo w grupach wsparcia.
• Prowadzenie dziennika emocji.
• Codzienna praktyka mindfulness.
• Utrzymywanie kontaktu z terapeutą (konsultacje okresowe).
• Dzielenie się wiedzą i wsparciem z innymi.
• Kontynuowanie rozwijania umiejętności interpersonalnych.

Najczęstsze pułapki? Ograniczenie praktyki tylko do okresu terapii, unikanie trudnych emocji, ignorowanie sygnałów nawrotu. Warto korzystać z zasobów takich jak psycholog.ai i lokalne grupy alumni DBT.

Alternatywy i hybrydy: co, jeśli DBT to nie wszystko?

Coraz częściej w Polsce pojawiają się modele hybrydowe – łączenie DBT z innymi formami wsparcia: grupami wsparcia, terapią schematów, interwencjami kryzysowymi czy narzędziami cyfrowymi.

Oś czasu innowacji w polskim wsparciu zdrowia psychicznego:

1. 2010 – pierwsze grupy DBT w Warszawie.
2. 2015 – programy wsparcia telefonicznego i online.
3. 2018 – wprowadzenie elementów terapii schematów do DBT.
4. 2021 – popularność aplikacji AI do mindfulness.
5. 2023 – rozwój hybrydowych modeli wsparcia (DBT + coaching AI).

"Nie każda droga prowadzi przez DBT, ale każda wymaga odwagi." – Ewa, psychoterapeutka, cytat ilustracyjny

Współczesny krajobraz wsparcia emocjonalnego to mozaika metod, która pozwala na dopasowanie terapii do indywidualnych potrzeb.

DBT w szerszym kontekście: społeczne i kulturowe skutki

DBT a polska codzienność: stereotypy i przemiany

DBT nie zmienia tylko jednostek. Zmienia język debaty o emocjach w szkołach, miejscach pracy i rodzinach. Pokolenie młodych dorosłych coraz częściej mówi wprost o swoich kryzysach, a media zaczynają poruszać temat zdrowia psychicznego bez tabu.

Starsze pokolenie wciąż bywa sceptyczne, ale coraz więcej nauczycieli i pracodawców korzysta z treningów DBT jako narzędzia przeciwdziałania wypaleniu czy przemocy w środowisku pracy. Publiczna debata o zdrowiu psychicznym staje się powoli normą, a nie egzotyczną ciekawostką.

Przyszłość wsparcia emocjonalnego: co nas czeka?

Transformacja trwa. Świadomość emocjonalna w Polsce rośnie, choć tempo zmian bywa bolesne. Najważniejsze trendy to:

• Wzrost popularności wsparcia AI i narzędzi cyfrowych.
• Rozwój grupowych form terapii i wsparcia.
• Zmiany w polityce zdrowotnej (większe finansowanie DBT).
• Zwiększenie szkoleń dla specjalistów w DBT.
• Silniejsza obecność mediów w edukacji o zdrowiu psychicznym.

DBT nie jest modą, która minie. To system, który zmienia nie tylko ludzi, ale i całe społeczności. Im szybciej przełamiemy wstyd i tabu, tym większa szansa na społeczeństwo bardziej odporne psychicznie.

Kończąc tę podróż przez świat brutalnych prawd o DBT, warto zadać sobie jedno pytanie: czy jesteś gotowy na konfrontację z własnymi emocjami – bez filtra, bez wymówek, z pełną świadomością, co naprawdę oznacza „żyć na własnych warunkach”?